Spanje: Beroep van riskmanager wint aan erkenning, maar ‘war for talent’ wordt heviger


Vooraanstaande Spaanse riskmanagers zijn van mening dat hun functie een boost heeft gekregen door de Covid-19 pandemie en dat risk- en insurancemanagement verder is versterkt tijdens de aanhoudende moeilijke verzekeringsmarkt. Door de groeiende bekendheid en erkenning van het vak denken zij ook beter in staat te zijn om het broodnodige talent aan te trekken.

“De wereldwijde omgeving, met de pandemie, oorlogen, energiecrisis, wat er gebeurt met de banken – het heeft allemaal invloed gehad op de perceptie van risico bij de topmanagementteams. Dat is waar wij, als riskmanagers, de hoofdrolspelers worden,” zegt Daniel San Millán, voorzitter van de Spaanse riskmsnagementvereniging Igrea en riskmanager bij bouwbedrijf Ferrovial. “Toen we vijftien jaar geleden begonnen met het implementeren van de functie in onze groep, hadden maar weinig bedrijven een professionele riskcomanagementafdeling. Vandaag de dag kennen alle bedrijven deze functie en hebben veel bedrijven deze geïmplementeerd”, zegt Lourdes Freiria, algemeen directeur risico en verzekering bij bouwconcern Grupo San José.

De turbulentie van de afgelopen drie jaar heeft zeker geholpen om het risicobewustzijn onder directies te vergroten. De perceptie dat risico’s een prijs hebben en dat het managen van risico’s kansen kan genereren, is ook gevoed door de harde verzekeringsmarkt, die het onderwerp zichtbaarder heeft gemaakt op de balansen.

“Wanneer er niet langer een overvloed aan capaciteit in de markt is, krijgen risicomanagers meer relevantie, niet alleen om ervoor te zorgen dat er efficiënter verzekeringen worden ingekocht, maar ook om te rapporteren wat er binnen onze bedrijven gebeurt,” zegt David González, directeur risico en verzekering bij Sacyr, de bouw- en concessiegroep. “De manier waarop verzekeringen worden beheerd is cruciaal geworden, niet in de laatste plaats vanwege de cashflow. Bedrijven moeten meer geld uitgeven en als gevolg daarvan is het bij claims erg belangrijk om zo snel mogelijk betaald te worden. Er is nu dus een scherpere focus en er wordt meer aandacht besteed aan wat we doen,” voegde hij eraan toe.

En dan is er nog de kwestie van uitleggen waarom bedrijven meer betalen voor verzekeringsprogramma’s, ondanks de investeringen die in de loop der jaren zijn gedaan in risicopreventie.”Riskmanagers moeten heel didactisch te werk gaan in onze bedrijven. In ons geval blijven de premies stijgen, ook al hebben we een grote en goed gekapitaliseerde captive en werken we met aanzienlijke retenties”, zegt Ramón de la Vega, directeur Risicofinanciering bij Telefónica. “De afgelopen jaren hebben risicomanagers een extra inspanning moeten leveren om alternatieven voor risicofinanciering te vinden, omdat de dekkingen zijn verminderd of beperkt, de capaciteit ook is verminderd en soms verdwenen, en de premies zijn gestegen”, voegde hij eraan toe.

Een andere uitdaging waar riskmanagers mee te maken hebben, is de moeilijkheid om talent te vinden voor hun afdelingen. Niet veel jonge mensen voelen zich aangetrokken tot het beroep, en degenen die het goed doen worden al snel het hof gemaakt door de bredere verzekeringsmarkt.”De wereld van grote bedrijfsrisico’s is fascinerend. Maar er is een gebrek aan professionals. Er woedt een meedogenloze strijd om talent waarbij grote makelaars en verzekeraars betrokken zijn”, aldus San Millán.”Er is ook een enorme loonzeepbel die veel schade veroorzaakt. Risicobeheerafdelingen zijn kostenplaatsen, we genereren geen inkomsten. Dus als we een getalenteerde jonge professional van een makelaar willen inhuren, moeten we veel geld betalen, en onze budgetten komen daar vaak niet aan toe,” voegde hij eraan toe.

“Het beïnvloedt ons ook op een andere manier,” zei De la Vega. “We gaan soms naar verzekeringsmaatschappijen waar we vroeger werkten met een senior underwriter met veel ervaring, maar die door een ander bedrijf is ingepalmd. En dan krijgen we te maken met een nieuw iemand die soms niet eens de plaatsvervanger was, of die niet de ervaring en kennis heeft van de vorige verzekeraar en de specifieke risico’s van onze bedrijven niet kent.”

Volgens González moet de risico-industrie beter haar best doen om jonge en ambitieuze afgestudeerden te overtuigen om het beroep te omarmen. “Misschien zien verzekeringen er op het eerste gezicht niet sexy uit, maar sommige producten en functies zijn net zo complex als in de puur financiële wereld,” zei hij. “Zakelijke verzekeringen is een sector die het al heel lang goed doet, en er is altijd een tekort geweest aan middelen om met grote klanten te werken. Als je jong bent, is dit dus een sector die net zo aantrekkelijk zou moeten zijn als andere financiële carrières, omdat het net zo geavanceerd kan zijn als investment banking, mensen goed betaald krijgen en carrières stabiel zijn. Maar misschien weet de sector zichzelf niet goed te verkopen.”

“Het is ongebruikelijk voor jonge mensen om zich aangetrokken te voelen tot risicomanagement, tenzij ze een familielid in de markt hebben of enige ervaring op dit gebied,” merkte De la Vega op. “Wat niet te ontkennen valt, is dat wanneer je iemand aanneemt en hij of zij aan boord is, hij of zij een fascinerende en totaal onbekende wereld ontdekt. Dat is wat er met mij is gebeurd.”