Afgelopen voorjaar kondigde Commissievoorzitter Ursula von der Leyen het politieke doel aan om 25% van alle rapportageverplichtingen in de Europese Unie te verminderen. GDV nam deel aan de Call for Evidence van de EU-Commissie door zelf voorstellen te doen.
De verzekeringssector vraagt ook om vereenvoudigingen in de rapportage over het Solvency II-regelgevingskader. Als onderdeel van de kwartaalrapportages aan toezichthouders over hun solvabiliteitssituatie zouden de rapportages over het vierde kwartaal bijvoorbeeld helemaal weggelaten kunnen worden. De reden hiervoor is dat verzekeraars slechts een paar dagen na het verslag over het vierde kwartaal een verslag over het hele jaar moeten indienen, waarin de status van het vierde kwartaal sowieso is opgenomen. De aanstaande herziening van de Gedelegeerde Verordening Solvabiliteit II volgend jaar zou een goede gelegenheid zijn om deze overbodige rapportageverplichting te schrappen.
De EU-Commissie wil de economie vrijstellen van rapportageverplichtingen. Half oktober presenteerde de Europese Commissie de eerste voorstellen om de rapportageverplichtingen te verminderen. Deze omvatten een verschuiving in de sectorspecifieke Europese Normen voor Duurzaamheidsverslaglegging (ESRS) en een “inflatiecorrectie” van de drempels en groottecriteria voor kleine en middelgrote ondernemingen, waarvoor lagere normen voor duurzaamheidsverslaglegging gelden.
Jörg Asmussen, Chief Executive Officer van de Duitse Vereniging van Verzekeraars (GDV), geeft het volgende commentaar: “Deze maatregelen zijn op zijn best een eerste benadering. De doelstelling van 25% wordt hiermee bij lange na niet gehaald. Vooral kleine en middelgrote ondernemingen lijden onder de buitensporige rapportage-eisen. Bij duurzaamheidsrapportage moet de toepasbaarheid van de drempels voor vereenvoudigde rapportage in de financiële sector grondig worden herzien. Tot die tijd zouden kleine en middelgrote verzekeraars met maximaal 500 werknemers de vereenvoudigde rapportagenormen moeten kunnen gebruiken. Deze verzekeringsondernemingen worden momenteel behandeld als grote bedrijven.”
In het algemeen is de verzekeringssector van mening dat met betrekking tot rapportageverplichtingen het volgende moet gelden:
- Nieuwe rapportageverplichtingen moeten alleen worden ingevoerd als ze noodzakelijk zijn.
- Veranderingen die worden geïnitieerd door de toezichthoudende autoriteiten moeten ook worden bekeken en geëvalueerd.
- Overlap en duplicatie met andere regelgeving moet worden vermeden.
- Proportionaliteit moet verankerd zijn als basisprincipe in alle rapportageverplichtingen. Vergeleken met grote bedrijven hebben kleine ondernemingen met een klein aantal werknemers slechts beperkte middelen om aan de rapportageverplichtingen te voldoen.
- Ondernemingen moeten voldoende tijd krijgen om zich aan te passen aan nieuwe of gewijzigde rapportageverplichtingen.
- Rapportageverplichtingen moeten worden beoordeeld op hun bruikbaarheid en nut door middel van consumententests.
Verzekeraars dringen er al enige tijd op aan om bij de invoering van nieuwe rapportage- en administratieve verplichtingen het doel van de maatregelen niet uit het oog te verliezen. “Anders zal regelgeving – hoe goed bedoeld ook – geen effect hebben en verworden tot een loutere nalevingsverplichting voor bedrijven”, aldus Asmussen.
De volledige verklaring over de Call for Evidence van de EU Commissie kan hier gevonden worden:
GDV feedback on the EU Commission’s Call for Evidence on reducing reporting obligations
