Dit jaar is het Traumaloket Nederland van start gegaan, gespecialiseerd in de primaire opvang en nazorg van werknemers bij impactvolle, traumatische ervaringen. Het is een initiatief van Leen Pakvis, die in een interview in het gisteren verschenen Risk & Business Magazine zijn eigen visie hieromtrent ontvouwt. “Ik heb liever geen academici in mijn team, omdat de gedachte dat mensen zelf kunnen herstellen zich slecht verhoudt met een psychologisch geschoolde academicus erop afsturen. Dat is een achterhaald idee.”
Hij licht toe: “Een werknemer die een schokkend incident meemaakt, moet dat verwerken, wat normaal is. Mensen zijn uitstekend in staat om verschrikkelijke dingen zelf te verwerken en in 85% van de gevallen herstelt de werknemer vanzelf binnen twee tot drie weken en zijn geen therapeuten nodig. Ongeveer 15% ontwikkelt mogelijk toch een posttraumatische stressstoornis (PTSS) of er ontstaan andere mentale problemen zoals somberheid en angstklachten. Niemand, ook geen wetenschapper kan aangeven wie wel of geen PTSS krijgt. Dit kleine percentage veroorzaakt veel en langdurig verzuim en lijdensdruk bij betrokkenen.”
Na een schokkende gebeurtenis mag je volgends Pakvis overstuur zijn. Heftige reacties in de eerste week bij betrokkenen zijn een logisch gevolg. “Hier moeten psychotherapeuten vanaf blijven,” benadrukt hij. “Dat is een volstrekt normaal gevolg van een schokkende ervaring. De gebruikelijke reacties als: kort lontje, slecht slapen, stemmingswisselingen, slechte concentratie zijn heel gebruikelijk en nemen in de meeste gevallen gemiddeld binnen twee à drie weken vanzelf af. Dit zijn effecten die onderdeel uitmaken van de verwerking. Het zijn klachten en geen ziekte.”
De medewerkers van het Traumaloket richten zich op een snel maar verantwoord herstel én de hervatting van werk, want dat draagt bij aan het herstel. Na een melding van een schokkende gebeurtenis neemt een van de professionals direct telefonisch contact op met betrokkene. Hij zorgt voor passende opvang gebaseerd op gezond verstand en wetenschappelijk inzicht en ondersteunt daarmee een zo natuurlijk mogelijke verwerking. Tot voor kort was het gebruikelijk dat een slachtoffer ter plekke moest wachten op een hulpverlener. “Ik vind dit onzinnig en zelfs belastend voor de betrokkenen. Iedereen die een schokkende gebeurtenis meemaakt wil het liefst zo snel mogelijk naar huis. Bovendien onthouden betrokkenen direct na het incident niets door de adrenaline en angst”.
Ideale wereld
In de eerste vier weken na een schokkende gebeurtenis kun je volgens Pakvis nog geen diagnose stellen en geen beroep doen op een verzekering.. Gun je medemens de mogelijkheid om zelf te herstellen zonder psychotherapeutische interventies van wie dan ook. Het te vroeg opstarten van allerlei interventies in de eerste vier weken werkt averechts en zorgt voor onnodige, kostbare behandeltrajecten en langdurige uitval.”
Naast opname in de basisverzekering pleit hij ervoor dat huisartsen worden geschoold in het herkennen van latente PTSS-problematiek, waardoor sneller en effectiever ingegrepen kan worden. “Het testen op PTSS moet standaard worden opgenomen in het curriculum voor huisartsen”, adviseert Leen de vaak al overbelaste huisartsen.
Klik hier om het volledige artikel te lezen: http://riskenbusiness.nl/wp-content/uploads/2021/11/RB-4_2021.pdf
