De Europese Centrale Bank (ECB) zou de verzekeringssector in Noord-Europa een enorm plezier doen met een renteverhoging. Maar dat ziet voorlopig niemand gebeuren. De verzekeringssector leert leven met de lage rentestanden, al geven vooral Nederlandse respondenten in het onderzoek Insurance Banana Skins 2019 aan nog altijd bezorgd te zijn.
Insurance Banana Skins 2019 is een tweejaarlijks onderzoek naar de risico’s waarmee verzekeraars worden geconfronteerd. De denktank Centre for the Study of Financial Innovation (CSFI) voert dit onderzoek samen met PwC uit. Uit de laatste editie blijkt dat Nederlandse verzekeraars de huidige lage rente als een grote bedreiging zien. De sector is nu op zoek naar andere manieren om de financiële niveaus op peil te houden, maar de mogelijkheden om de lage rente te compenseren worden volgens PwC-specialist “(nog) niet altijd gebruikt.
Optimaliseringsslag door robotics
“Ik zie nu vooral dat verzekeraars hun boeken vergroten door middel van overnames”, stelt Lobregt. “Dat is een relatief eenvoudige manier om de kosten per polis fors omlaag brengen. Een andere trend is dat verzekeraars rendement zoeken in minder traditionele beleggingen. Nederlandse hypotheken zijn natuurlijk interessant, net als vastgoed en grond. De Nederlandsche Bank houdt de teugels strak, maar er zijn absoluut mogelijkheden.”
Wat Lobregt betreft, zou er veel meer aandacht mogen zijn voor een beter inzicht in de portefeuilles. “Met een beter inzicht valt er voor de sector nog veel winst te halen op bestaande portefeuilles. Door innovatieve technieken zoals robotics kunnen verzekeraars op dat gebied nog een enorme optimaliseringsslag maken. Daarnaast zou het drastisch verminderen van alle handmatige acties sowieso bovenaan de prioriteitenlijst moeten staan.”
Stilstand is letterlijk achteruitgang
Jan-Huug Lobregt is gepassioneerd over het belang van innovatie voor de sector, maar ziet ook waarom dat niet altijd en overal eenvoudig is. “Verzekeraars kunnen het zich hoe dan ook niet veroorloven om stil te staan. Dat is nu letterlijk achteruitgang. Zij moeten veel tijd en energie stoppen in de ontwikkeling van dienstverlening, zoals bijvoorbeeld preventie. Belangrijk is het in kaart brengen van de klant. Technologisch is alles mogelijk, maar heeft de verzekeraar ook het talent dat kan werken met de nieuwe technologie.”
Lobregt beseft dat de gewenste veranderingen niet altijd makkelijk zijn. “Je bent bijvoorbeeld afhankelijk van de kennis en de innovatiebereidheid van je medewerkers. Verzekeraars móeten innoveren om winstgevend te zijn en te blijven. En daarvoor heb je nu eenmaal medewerkers nodig die met nieuwe technieken kunnen werken. Vind je die mensen in je huidige personeelsbestand? Moet je jong talent aantrekken? Waarom zouden die mensen ervoor kiezen om voor een verzekeringsmaatschappij te werken? En om dan specifiek voor jou te gaan werken? Ook verzekeraars doen er goed aan een strategische personeelsplanning uit te voeren, zodat zij weten welke vaardigheden ze in huis hebben en welke ze nog nodig hebben.”
IFRS 17 met beide handen aangrijpen
Bovenop al die ontwikkelingen moeten grote maatschappijen zich ook nog voorbereiden op IFRS 17. Lobregt: “Dat is inderdaad een enorme opdracht die voor 2022 geklaard moet worden. En niet iets waar de meeste verzekeraars zich enorm op verheugen. Maar je zou de invoering ook kunnen zien als de perfecte aanleiding om de achterliggende financiële en actuariële rapportage te verbeteren. Veel verzekeraars doen dat ook en gebruiken IFRS 17 als katalysator voor finance transformation en actuarial modernisation.”
