Het Centrum Bestrijding Verzekeringscriminaliteit (CBV) van het Verbond meldt in zijn factsheet over verzekeringsfraude dat verzekeraars steeds vaker fraude ontdekken bij huisdierenverzekeringen. In 2017 ging het over een paar honderd meldingen. Peter van Rooijen, Veterinair Directeur van Petplan, herkent dat beeld. “Fraude komt best vaak voor.”
Van Rooijen is een van de oprichters van Petplan in Nederland en dus vanaf het allereerste begin in 2006 betrokken bij de verzekeraar. Hij bevestigt de stijging in fraudegevallen, maar durft zich niet te wagen aan percentages. “Het grijze gebied wordt steeds vaker overschreden.”
Smalle
beurs
Volgens hem heeft dat te maken met twee verschillende factoren. “Veel
dierenliefhebbers hebben een relatief smalle beurs en misbruik maken van de
verzekeraar ligt dan op de loer. Daarnaast is, net als in de humane wereld,
steeds meer mogelijk. Toen ik als dierenarts begon, deed ik vooral
bloedonderzoek. Tegenwoordig worden er chemokuren, CT- en MRI-scans gedaan.
Eigenlijk is alles dat bij mensen kan, ook bij dieren mogelijk. Dat is mooi,
maar het is ook onmiskenbaar dat de kosten van de diergeneeskunde de laatste
tien jaar explosief zijn gestegen. Er hangt een nadrukkelijk prijskaartje aan
de enorme ontwikkeling van de diergeneeskunde.”
Zwart,
wit of grijs?
Zo noemt Van Rooijen het “niet ongebruikelijk” dat een hond met een chronische
aandoening als diabetes voor 10.000 euro zorg in zijn leven nodig heeft. “En
dan heb ik het nog niet over eventuele bijkomstige ziektekosten als hij andere
gezondheidsproblemen krijgt.”
Het grote voordeel dat Van Rooijen heeft, als dierenarts, is dat hij precies
weet hoe de wereld van de dierenartsen werkt. Daarnaast kan hij met een
medische blik kijken naar de claims die Petplan krijgt voorgelegd. “Het lastige
is dat diergeneeskunde een grijs gebied is. Je weet simpelweg vaak niet wat een
dier mankeert. Dat grijze gebied proberen we zwart-wit te krijgen, onder meer
door acceptatiekaders te maken onder welke voorwaarden we een dier wel of niet
kunnen verzekeren.”
Verzwijging
De fraudevormen die het meest voorkomen, zijn het indienen van een valse nota
of het (bewust of onbewust) niet melden van een bestaande aandoening bij acceptatie.
In het eerste geval, dat Van Rooijen betitelt als actieve fraude, volgt altijd
royering. In het andere geval ligt het eraan of Petplan het risico wel had
geaccepteerd als ze alles had geweten, eventueel tegen beperkende voorwaarden.
“Meestal besluiten we dan alsnog die beperkende voorwaarde in te bouwen, maar
de verzekering wel door te laten lopen. Als we het dier niet zouden hebben
geaccepteerd bij een oneerlijke informatievoorziening, dan volgt royering. In
het ergste geval, bij actieve fraude, proberen we ook het bedrag terug te
vorderen.”
Geen
echte verzekering
Dat laatste is Petplan onlangs nog overkomen, toen een verzekerde zijn
declaratie (medische kosten en aansprakelijkheidssteling) zowel bij de
beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar als bij Petplan indiende. “Die andere
verzekeraar meldde zich meteen bij ons”, vertelt Van Rooijen.
“De zaak loopt nu nog, maar als de aansprakelijkheidsverzekeraar fraude bewezen acht, dan gaan wij ook over tot royering. Of er dan ook wordt teruggevorderd, is aan de herverzekeraar, maar wat ons betreft wel. Ik krijg namelijk steeds vaker het idee dat mensen ons niet als een echte verzekeraar zien. Er wordt makkelijk gefraudeerd, want het is ‘maar’ een dierenverzekering. Bij een autoverzekering zeg je toch ook niet: ‘ach, laat ik eens een ongeluk veroorzaken om mijn premie eruit te halen’. Waarom bij een dierenverzekering dan wel? Ik weet het antwoord niet, maar we moeten daar wel echt vanaf.”
Bron Verbond
Foto Reaal
