In zijn maandelijke column op de website van zijn organsatie – www.adfiz.nl – roept Adfiz-directeur Enno Wiertsema verzekeraars op de offertes voor WGA-ERD-verzkeringen ‘nu eens snel aan te leveren’ Hieronder vindt u zijn gehele column die werd gepubliciteerd met als titel ‘Wachtend tot je een ons weegt’.
“ Haastige spoed is zelden goed en geduld is een schone zaak is mij vroeger geleerd. Maar ik ken inmiddels ook de keerzijde van zorgvuldigheid en geduld als deugd. Namelijk dat het ertoe kan leiden dat je wacht tot je een ons weegt. Een lot dat adviseur en klant die wachten op een offerte voor een WGA eigenrisicoverzekering is beschoren. De traagheid waarmee aanbieders voor deze verzekeringen offertes aanleveren, leidt ertoe dat onder grote tijdsdruk een keuze moet worden gemaakt voor een verzekering die een grote stempel drukt op het verzuimbeleid van een onderneming.
Ik snap best dat verzekeraars – zeker gezien de debacles uit het verleden – de cijfers goed willen doorrekenen. En ook dat ze de risico’s van de klant duidelijk in kaart willen hebben voordat ze met voorwaarden naar buiten treden en een premie offreren. Werkgevers en hun adviseurs wordt daarom al in een vroeg stadium gevraagd om grote hoeveelheden informatie te geven. Maar als de informatie eenmaal is aangeleverd, breekt het grote wachten aan. Het is eerder regel dan uitzondering dat er maanden overheen gaan voor een offerte wordt afgegeven die geldig is voor het moment dat de klant wil overstappen van het UWV naar een private verzekeraar.
Het gevolg van dit late offreren, is dat het werk zich ophoopt tot in de laatste twee, drie weken voor de termijn verstrijkt om het eigenrisicodragerschap bij de Belastingdienst aan te vragen. In de korte tijdspanne die dan rest moeten adviseurs offertes narekenen, voorwaarden uitpluizen en tijd inplannen om met iedere klant afzonderlijk het voorstel door te nemen. Werkgevers op hun beurt moeten onder flinke tijdsdruk een financiële beslissing nemen die ze – in de regel – voor langere tijd aangaan en die een grote impact heeft op hun verzuimbeleid. Vaak moet in dit stadium ook de Ondernemingsraad geraadpleegd worden. Ondertussen tikt de klok door.
Het is voor een ondernemer dan verleidelijk om een snelle keuze te maken op basis van de laagste premie en de voordelen op de korte termijn. Gelukkig waakt de adviseur voor het nemen van overhaaste beslissingen. En wijst hij erop dat juist de polisvoorwaarden op lange termijn veel invloed hebben op de mate waarin een werkgever kan besparen. Sommige verzekeraars baseren hun premies op hun totale schadelast. Een werkgever die veel doet aan preventie en re-integratie, ziet dat dan niet terug in een lagere premie. Andere verzekeraars kijken juist naar individuele werkgevers. Daarnaast stelt de ene verzekeraar de voorwaarde dat een zieke medewerker al na twee dagen wordt aangemeld. Bij een andere partij is dat 26 weken of 42 weken. Dat verschil heeft grote gevolgen voor de administratieve druk.
De mogelijkheid om per 1 juni eigenrisicodrager te worden, is vandaag verstreken. Het eerstvolgende moment is per 1 januari 2020; de deadline voor de aanvraag is 1 oktober. En het belooft drukker dan ooit te worden: werkgevers die er – bij de invoering van de nieuwe eigenrisicoregels – per 1 januari 2017 voor kozen om uitkeringen voor zieke medewerkers via het UWV te verzekeren, krijgen dan weer de mogelijkheid om uit het publieke bestel te stappen en eigenrisicodrager te worden. Veel adviseurs zijn nu al druk bezig om de aanvragen voor deze groep ondernemers op orde te brengen om zo de benodigde gegevens op tijd bij de verzekeraars aan te bieden.
Dus, aanbieders van WGA ERD-verzekeringen, met de wetenschap in het achterhoofd dat adviseurs iedere klant goed willen adviseren. Dat klanten een weloverwogen en zorgvuldige keuze willen maken. En dat per 1 januari 2020 waarschijnlijk meer werkgevers dan ooit eigenrisicodrager willen worden: zorg ervoor dat offertes nu eens snel worden aangeleverd. Dat is niet alleen in jullie eigen belang, niet alleen in dat van de adviseur, maar vooral ook in het belang van de klant. En die staat toch centraal?! “
