ABI-directeur in open brief : “We moeten praten over een pandemie-verzekering”

Terwijl de aandacht wordt aangescherpt  op wie de kosten van de gevolgen van het coronavirus zal (moeten) dragen, heeft  Huw Evans, algemeen directeur bij de Britse verzekeraarsorganisatie ABI in een open brief aan’  The Insurer’  geschreven over hoe de industrie kan samenwerken met overheden en meer kan doen om de wereld te beschermen tegen toekomstige pandemie-risico’s.

“ Wanneer deze uitbraak van COVID-19 onder controle is en onze manier van leven begint terug te keren naar enige normaliteit, moeten we een debat voeren over hoe de wereldeconomie beter kan worden verzekerd tegen pandemieën. Niemand wil een herhaling zien van de verschrikkelijke uitdagingen waarmee veel bedrijven worden geconfronteerd. De aanpak hiervan zal  zowel voor regeringen als voor verzekeraars niet eenvoudig zijn en er zullen moeilijke beslissingen moeten worden genomen over de mate waarin de staat bereid is om mee te betalen aan verzekeringsdekkingen hiertegen  voor bedrijven en individuen.

De afgelopen weken hebben aangetoond dat een terugkeer naar de status quo voor uitbraak van het virus  ongewenst lijkt. Of het nu in de VS, Continentaal Europa of het Verenigd Koninkrijk  is, de verzekeringssector is onder vuur komen te liggen omdat de meeste bedrijfsschadeverzekeringen  geen dekking bieden voor infectieziekten en  onbekende virussen zoals Covid-19 uitsluiten. In plaats daarvan worden bedrijven doorgaans beschermd tegen de gebruikelijke  risico’s  zoals schade aan gebouwen, motorongevallen, het niet (tijdig) leveren van goederen door leveranciers  en werknemersschade.

Vorig jaar bedroegen alleen al in het VK de schade van dit  soort claims van bedrijven 7,8 miljard pond, terwijl claims voor ziekten te verwaarlozen waren. Omdat deze claims niet van alle bedrijven tegelijk kwamen, werkte het verzekeringsmodel en werden de claims betaald. Dit is niet wat er gebeurt met pandemieën waarbij iedereen tegelijkertijd wordt getroffen.

Beleidsmakers en business leaders  die deze situatie willen veranderen, zullen moeten erkennen dat geen enkele verzekeringsmarkt ter wereld het alleen kan. In het VK hebben we de grootste markt in Europa en de op drie na grootste ter wereld, met Londen als internationale hoofdstad van gespecialiseerde zakelijke verzekeringen en herverzekeringen. Maar zelfs in het VK zou het verstrekken van een brede verzekeringsdekking tegen pandemieën vrijwel onmogelijk zijn zonder staatssteun, omdat het bedrag dat verzekeraars  zouden moeten vragen voor een dergelijke pandemie-verzekering aanhouden, zou leiden tot volledig onbetaalbare prijzen voor klanten. Vorig jaar hebben Britse bedrijven £ 4,1 biljoen (4100 miljard pond) omgezet en 27 miljoen mensen in dienst gehad. Het verzekeren van bedrijven tegen het pandemierisico is onmogelijk volgens het normale model, aangezien Britse verzekeraars gezamenlijk een vermogen  van £ 2,2 biljoen  hebben.

Daarom moeten we gaan nadenken over nieuwe oplossingen. Partnerschappen tussen overheden en verzekeringsmarkten om grote problemen op te lossen zijn niets nieuw; er bestaan ​​over de hele wereld zogeheten  protection gap-regelingen, meestal voor overstromingen, terrorisme en aardbevingen. Hier in het VK hebben we Flood Re, die ik persoonlijk mee heb helpen opzetten, evenals Pool Re, terwijl andere voorbeelden de California Earthquake Authority, de CRC in Frankrijk en de Earthquake Commission in Nieuw-Zeeland zijn. Zij kennen alle een (verschillende) vorm  en niveau  van staatsbetrokkenheid, maar ze streven allemaal naar het mogelijk maken van een verzekering van risico’s die anders onverzekerbaar zouden zijn.

De omvang en schaal van de overheidssteun en de interventies van centrale banken die we de afgelopen dagen hebben gezien, tonen ruimschoots aan dat verzekeraars zich al lange tijd bewust zijn van enorme potentiële kosten van een verzekering  tegen pandemieën. Dit is niet zozeer marktfalen maar meer  het erkennen van de beperkingen van de markt; Zoals Sir Charles Bean vorige week opmerkte, is de staat altijd de ‘verzekeraar van het laatste redmiddel’. Zo verwachten alleen al Britse reisverzekeraars dat  COVID-19 een grote calamiteit wordt  met £ 275 miljoen aan claims voor reisverzekeringen en verzekeringsclaims voor geannuleerde evenementen, schoolreizen en bepaalde vormen van bedrijfsonderbreking.

Maar we moeten het allemaal beter doen. In een wereld van de 21e eeuw waar mensen,  economische bedrijvigheid en infectieziekten meer dan ooit met elkaar verbonden zijn, moeten we openstaan ​​voor nieuwe manieren om onze economieën te beschermen tegen de risico’s van toekomstige pandemieën. De staat moet daarin leidend zijn en in het centrum van de inspanningen staan,  maar zowel mondiaal als lokaal moeten verzekeraars deel uitmaken van de discussie. Als wereldwijde pandemieën een regelmatiger onderdeel van onze wereld  worden, moeten we beginnen te praten over hoe we meer bedrijven en individuen kunnen beschermen dan met COVID-19 het geval is geweest. De Britse verzekeringssector zal aan dat debat deelnemen.”