Telematics is een veelbeproken onderwerp in de verzekeringsbranche. Ondanks de getoonde interesse heeft slechts 25% van de verzekeraars op dit moment een vorm van telematics in gebruik. Bovendien is de verwachting dat adoptie van telematics de komende 12 maanden slechts mondjesmaat zal groeien. Dit is een van de bevindingen uit het ‘Insurance Fraud & Digital Transformation Survey 2016’.
Verzekeraars zetten telematics vooral in voor ‘risk-based pricing’; het aanpassen van de hoogte van de premie aan het rijgedrag. Ook bieden verzekeraars telematics aan om veilig rijden te stimuleren. Claiminformatie winnen uit de gegevens heeft geen prioriteit. Desalniettemin zijn de voordelen van verder uitnutten van gegevens uit telematics duidelijk, met name als het gaat om het inschatten van de risico’s bij een claim. Gegevens van mobiele telefoons, een ‘black box’ en videobeelden kunnen worden gebruikt om een volledig overzicht te creëren van een geclaimde gebeurtenis. Een ongeval zou bijvoorbeeld volledig kunnen worden gereconstrueerd.
Combineer telematics met videobeelden
Gezien de hoeveelheid informatie die beschikbaar is om het rijgedrag van een klant te onderzoeken is het verbazingwekkend dat verzekeraars telematics niet breder inzetten. Het gebruik van een ‘black box’ is bijvoorbeeld alleen populair in het Verenigd Koninkrijk en Italië. Verzekeraars geven aan dat zij hun klanten vooral willen voorzien van een zwarte doos om veilig rijgedrag te stimuleren. Klanten zijn vooral geïnteresseerd in de hoge kortingen die ze krijgen voor het rijden met een dergelijk kastje.Het combineren van data uit een auto met beschikbare externe bronnen geeft een completer beeld van een ongeluk. Verkeerscamera’s, dashboard camera’s, beelden van een mobiele telefoon -zowel van de klant als van een getuige- en zelfs beveiligingscamera’s leveren waardevolle beelden. Samen met GPS-gegevens van de chauffeur en bijrijder kan men een objectief beeld bepalen van de werkelijkheid.
Techniek kan in het applicatie- en claimsproces risico’s verlagen en tegelijkertijd helpen om kosten te drukken. Tot voor kort leunden verzekeraars op hun fraudeonderzoekers om schade te identificeren, getuigen te interviewen en de plaats delict te onderzoeken. Met de stijging van het aantal verkeersdeelnemers, en zodoende ook het aantal ongelukken, steeg ook de werkdruk. Hierdoor kon niet meer elk ongeluk worden onderzocht en werd steeds meer vertrouwd op schadeformulieren -behalve bij de uitzonderlijke gevallen. Dit werkte fraude in de hand. Tegenwoordig kan alle informatie rond een claim geijkt worden met andere beschikbare gegevens. Op deze manier kan fraude snel en efficiënt worden opgespoord.
Er is genoeg data voorhanden voor verzekeraars om een zo objectief mogelijk beeld te schetsen en onderzoeken te versnellen. De data is al beschikbaar, het is alleen nog zaak om er gebruik van te maken.
Bron: Friss en Insurancethoughtleadership
