Hulp in Zuid-Limburg; de eerste ervaringen van een Sedgwick-expert

Deze maand werden grote delen van Limburg getroffen door een combinatie van uitzonderlijke regenval en hoge waterstanden in de rivieren met veel waterschade en hevige overstromingen tot gevolg. Vele honderden particulieren en bedrijven hebben forse schade geleden. De situatie is door Den Haag intussen uitgeroepen tot een ramp door de Wet tegemoetkoming schade bij rampen (Wts) van toepassing te verklaren.

Van alle kanten wordt hulp geboden en is de afhandeling van schades gestart. Daarbij spelen de reconditioneringsbedrijven een grote rol. Met man en macht, met collega’s vanuit heel Europa en met gespecialiseerde apparatuur proberen zij zoveel mogelijk te beredden, te drogen en op te ruimen. Ook Sedgwick is met een groep experts in de regio actief om gedupeerden namens verzekeraars bij te staan.

In de regio

Patrick ter Avest, practice leader Property, vertelt: “We zijn dagelijks met meerdere experts actief in de regio. Zij maken lange dagen om zoveel mogelijk gedupeerden op een dag te kunnen bezoeken en helpen. Het komt regelmatig voor dat we meerdere panden van dezelfde verzekerde moeten expertiseren. Het is een heel intensieve periode voor de gedupeerden én voor onze experts. We staan letterlijk met de poten in de modder. Onze mensen doen belangrijk en ontzettende dankbaar werk in Limburg.”

Patrick ter Avest

Volgens Patrick ligt de eerste focus op hulp in natura: “Iedereen is nu bezig om de boel weer een beetje leefbaar te maken. Op straat staan containers waarin de mensen hun beschadigde huisraad kunnen afstorten. Het is nu vooral zaak om de reconditioneerders hun werk te laten doen. Een aantal van onze partners doet ongelooflijk mooi werk in Limburg.” 

Topografie

Ronald van den Broek is één van de experts ter plaatse. Hem wordt dagelijks steeds duidelijker wat de impact in Limburg is van gebeurtenissen elders: “De hele regio is verbonden met de Maas en verschillende kleinere rivieren monden uit op de Maas. Met name rond de Maas, de Geul en de Roer is veel ellende ontstaan. Op sommige plaatsen zijn rivieren buiten hun oevers getreden, op andere plekken zijn dijken doorgebroken. Het is een prachtige regio maar je ziet nu een hele andere en kwetsbare kant.”

“Het water zakt langzaam weer weg. Water wegpompen uit kelders is vaak niet verstandig omdat het grondwater nog zo hoog staat en de angst bestaat dat het wegvallen van de tegendruk van het water in de kelder tot schade zal leiden. In Valkenburg is het centrum afgesloten: daar wordt nog hard gewerkt aan het opruimen en kom je er als buitenstaander niet in. Met shovels zijn ze daar nu eerst het puin aan het ruimen.”

Ronald van den Broek

Saamhorigheid

De saamhorigheid tussen de mensen is groot. Iedereen zit in hetzelfde schuitje, iedereen begrijpt van elkaar wat er speelt en toont begrip voor elkaar. Ronald vervolgt: “De mensen zorgen hier echt voor elkaar. Overal zie je mooie initiatieven om elkaar te helpen. Als je honger hebt, kun je overal wel iets te eten krijgen. Zelfs bij mensen thuis smeren ze nog een broodje voor mij. Die menselijkheid, die saamhorigheid, ondanks alle ellende, raakt me.”

De beelden die hij ziet zijn surrealistisch: “Terwijl je ergens een schade opneemt, zie je legervoertuigen in de straat staan. Zij halen de zandzakken op de dijken weer weg. Tegelijkertijd ruik je de geur van bederf van dode dieren, vooral konijnen en vissen. Die geur blijft hangen in het slib dat achterblijft als het water wegtrekt. Het voelt alsof je buiten de werkelijkheid bent.”

Angst

“De angst zit er goed in bij de mensen. Naast de angst voor het water is er ook veel onzekerheid over de toekomst. Bij veel gesprekken komen de tranen bij de mensen naar boven. Het is best pittig, ook voor mij als persoon. Het kom op momenten heel dichtbij.” Hij vervolgt: “Mensen keren langzaam weer terug naar hun huizen, soms uit angst voor plunderingen. Met de schrik en adrenaline nog in hun lijf keren ze terug naar de plek die ze via de achterdeur hebben verlaten, terwijl het water via de voordeur binnenkwam. Het heeft een enorme impact op iedereen.”

Ronald besluit: “Mensen hebben hun huis en haard moeten achterlaten. Ze zijn gevlucht voor het water. Mensen hebben zichzelf of hun buren moeten redden. We maken lange dagen, maar het is waardevol werk dat we hier doen. Het gaat hier niet om de schades: het gaat om de mensen.”