De politie zou spullen van verzekeringsfraudeurs, zoals televisies, merkkleding en smartphones, moeten kunnen afpakken. Dat stelt hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie Pieter-Jaap Aalbersberg in een interview in Verzekerd!, het relatiemagazine van het Verbond van Verzekeraars dat voor de laatste keer verschijnt. “Misdaad mag niet lonen”.
Aalbersberg, , staat bekend als een fervent voorstander van afpakken en wil die lijn doortrekken naar mensen die de verzekeraar oplichten. “Fraude is een sluipend proces. Als jij het normaal vindt om iedere vakantie een bril of fototoestel te claimen en daar op verjaardagen over te vertellen, dan doen je buren en je familie het binnen de kortste keren ook. Verzekeraars hebben mij verteld dat een inbraak gemiddeld 1.696 euro schade oplevert. Als wij iemand oppakken op verdenking van woninginbraak, waarom mag hij dan zijn iPhone en zijn dure schoenen houden? De wet staat ons tegenwoordig toe dat wij, in het belang van het slachtoffer, sneller beslag mogen leggen. Naast de grote crimineel kunnen we ook bij fraudeurs spullen afpakken.”
In het Verzekerd!-interview breekt de hoofdcommissaris van de politie ook een lans voor het Politiekeurmerk Veilig Wonen (PKVW), waarover circa tien procent van de huishoudens nu beschikt en dat het inbraakrisico fors verlaagt. “Als iemand zijn huis wil verzekeren dat niet voldoet aan het PKVW, kunnen verzekeraars de verschillen groter maken. Dus niet een beetje meer premie, maar fors meer betalen. Of misschien wel helemaal niet meer accepteren.”
Aalbersberg benadrukt dat verzekeraars en politie al goed samenwerken om criminaliteit tegen te gaan en fraude te bestrijden, maar dat er nog veel meer te halen valt. “Misschien kunnen we dat het beste doen in een gezamenlijke omgeving, waar verzekeraars tachtig procent zelf kunnen regelen en ons voor de laatste twintig procent nodig hebben. Wij kunnen die informatie dan witwassen.” Dat hoeft volgens de politiechef niet per se in een kantoor te zijn, maar bijvoorbeeld in een virtuele omgeving. “Ik vraag me al langer af waarom we niet tweehonderd fraudecoördinatoren, tien rechercheurs en één officier van justitie bij elkaar zetten.”
