“Regelmatig zien we artikelen en meningen over innovatie in de schoonmaak en bouw. Stofzuiger-robots, automatische metsel- of stuc-machines, sensoren voor preventief onderhoud: allen gericht op het automatiseren van werkzaamheden met als doel efficiency (en soms ook wel kwaliteitsverbetering). Maar hoe zit dat nu bij reconditionering: wat mogen we daarbij verwachten?
Het is zinvol om een beeld te schetsen over wat we de komende jaren kunnen verwachten op het gebied van innovatie. Het creëren van een verwachting of doel is een belangrijke voorwaarde voor het realiseren van de werkelijkheid. Met andere woorden: als je weet wat je wilt, kun je ook zorgen dat het gaat gebeuren.
En innovatie in reconditionering is zeer gewenst. Reconditionering, zeker als het gaat om het opruimen en herstellen na schade, is een zeer arbeidsintensief proces. Het vergt mensenwerk, er valt weinig vooraf te voorspellen (en dus te automatiseren) en de omstandigheden zijn altijd verre van ideaal om technologie blind in te zetten. Toch zullen ook in de reconditionering technologische innovaties steeds meer opgang gaan maken. Daar waar het gaat om grote aantallen of grote oppervlakten, zien we dat slim nadenken over een proces en het ‘automatiseren’ veel voordeel kan bieden. Het betreft hier vooral grotere, vaak bedrijfsmatige schades waar grote stukken wand of vloer moeten worden gereinigd, of waarbij veel – identieke – inventaris of voorraad moet worden gereconditioneerd.
In die gevallen is de inzet van slimme technologie of goed doordachte processtraten van grote toegevoegde waarde. Maar voor de bulk van de schades blijft het elke keer opnieuw individueel maatwerk. Hoeveel inventaris of inboedel is getroffen? Wat voor reiniging moet plaatsvinden? Hoe toegankelijk is de locatie of de te reinigen inboedel voor automatisering? We mogen dus verwachten dat reconditionering ook de komende jaren een arbeidsintensief proces blijft. En met een krappe arbeidsmarkt een uitdaging op zich.
Innovatie moet zich dan ook vooral richten op procesinnovatie in de keten. Voorbeelden hiervan zijn:
- Over de keten heen, stappen en waar mogelijk de (mens-)inzet, samenvoegen.
- Taken die door meerdere partijen apart worden uitgevoerd, met dezelfde uitkomst als gevolg, samenvoegen.
- In kaart brengen van de informatie die de schadebehandelaar heeft, die voor de reconditioneerder van belang kan zijn, waardoor geen eerste opname meer nodig is. Of welke informatie kan de reconditioneerder vergaren, zodat de schadebehandelaar niet voorafgaand, maar pas tijdens het proces zijn keuzes hoeft te maken en dus uit het kritieke pad kan stappen.
- Het in kaart brengen van de informatiebehoefte van de verschillende netwerkpartijen in de keten. Dit heeft tot gevolg dat werkzaamheden goed of zelfs simultaan kunnen worden ingepland en uitgevoerd.
Dit alles kan versnelling van het proces, alsmede minder inzet opleveren en dus kosten- en tijdsvoordeel.
Het is dan ook zaak om door de hele keten heen, met elkaar, te kijken welke stappen versneld of zelfs verwijderd kunnen worden. Gezamenlijk kijken naar het gehele proces van schadeherstel zal leiden tot het identificeren van overbodige stappen. Uiteindelijk zullen de klant en opdrachtgever hierbij gebaat zijn. Dit vergt inzet en tijd, maar vooral vertrouwen in de keten tussen alle partners, vertrouwen in de kwaliteit van de verschillende stappen, en de intrinsieke motivatie om gezamenlijk de beste oplossing voor de klant te vinden. En dat maakt innovatie in de branche nodig, maar ook zeer realistisch op de korte termijn!
Door Rob Meershoek, directeur Dolmans Calamiteiten Diensten
