De verlichting van de druk op de supplychains, die eind vorig jaar al inzette, heeft zich voortgezet in het eerste kwartaal van 2023. Vanaf 2020 zagen we door grote disrupties, zoals de coronapandemie en de oorlog in Oekraïne, grote problemen in de toeleveringsketens. De oorzaak van verlichting ligt onder andere in de verminderde vraag van burgers en bedrijven door de economische achteruitgang.
De ontwikkelingen in de supplychains zijn te zien in de eerste editie van onze ‘Supply Chain Monitor’ die wij voorlopig elk kwartaal uitbrengen. Centraal hierin staat de supplychainheatmap, die we voor het eerst publiceerden in ons rapport ‘Rebuilding Supply Chains’. De heatmap laat langs de lijn van verschillende indicatoren zien (over vracht, productie, prijzen en onzekerheid) waar de druk op de supplychains de afgelopen maanden is toegenomen of afgenomen. Het startpunt is het begin van de Covid-19-crisis.
Verlichting van druk op supplychains is niet zonder meer goed nieuws
Verlichting van de druk betekent bijvoorbeeld dat de wachttijd van producten om door containers vervoerd te worden van de ene naar de andere kant van de wereld is afgenomen. Dat indicatoren in de heatmap groen kleuren, betekent echter – vanuit een breder economisch perspectief – niet altijd goed nieuws. Zo zorgt een verminderd consumentenvertrouwen voor minder vraag en dus voor minder druk op de toeleveringsketen, maar kan het voor individuele bedrijven negatieve gevolgen hebben. Omdat ze bijvoorbeeld blijven zitten met dure voorraden. Wat de heatmap ook zichtbaar maakt, is dat een tekort aan grondstoffen en arbeidskrachten zorgt voor continue druk op toeleveringsketens.
Actuariële modernisering moet hoger op de prioriteitenlijst van verzekeraars komen om de toekomstbestendigheid van de traditionele verzekeringsbranche te garanderen. Die dringende oproep doet de PwC Global Actuarial Modernisation Survey, een wereldwijd onderzoek onder tweehonderd verzekeraars.
Actuariële modernisering is essentieel voor de toekomstbestendigheid van de traditionele verzekeringsbranche. Steeds meer fintech- en insurtech-bedrijven missen weliswaar opgebouwde kennis in het verzekeringsdomein, maar zij spelen met kunstmatige intelligentie en machinelearningtechnieken sneller op maatschappelijke ontwikkelingen in om hun marktpositie te versterken.Ook speelt de vraag mee hoe verzekeraars het beste kunnen inspelen op de toenemende veranderingen op het gebied van wet- en regelgeving, kostenefficiënte processen en krapte op de arbeidsmarkt.Traditionele verzekeraars zullen volgens PwC moeten meebewegen en actuariële modernisering moeten integreren in hun bedrijfsvoering.
.
Belangrijkste drijfveren actuariële modernisering
Uit het onderzoek blijkt dat ongeveer 85% van de actuarissen wereldwijd momenteel minstens 25% van zijn tijd besteedt aan onnodige datahandelingen. Tijd die – met efficiëntere processen – beter besteed kan worden aan analyses en verslaglegging. Veertig procent besteedt zelfs minstens de helft van zijn werktijd aan het prepareren van de data voordat hij analyses kan uitvoeren. Door de toepassing van algoritmen en digitale tools ondergaat de wereldwijde verzekeringssector echter ongekende veranderingen. Verzekeraars zullen de komende vijf jaar meer dan vijf miljard dollar investeren in actuariële modernisering, aldus de onderzoekers.
Door minder tijd te besteden aan traditionele dataverwerking komt er kostbare tijd vrij die actuarissen kunnen besteden aan het uitvoeren van analyses. Modernisering verbetert de nauwkeurigheid en de efficiëntie, leidt tot kostenreducties en resulteert in tijdige en relevante informatie. Daarnaast geeft het actuarissen meer tijd voor (additionele) analyses, het verbeteren van analyses, ad hoc activiteiten, de implementatie van wet- en regelgeving en de informatieverschaffing richting stakeholders.
‘Vergeleken met ons onderzoek uit 2020 zien we dat de drijfveren van actuariële modernisering niet veranderd zijn’, zegt risk modeling-specialist Juliska Tel van PwC. ‘Verzekeringsmaatschappijen noemden wijzigingen in de regelgeving en efficiënte rapportageprocessen destijds al de belangrijke katalysatoren voor verandering, gedreven door IFRS 17 en US GAAP-gerichte verbeteringen. Schadeverzekeraars stelden zich tot doel de doorlooptijd van hun verslagleggingsproces met meer dan 25 procent te reduceren.’
Het tempo van de transformatie binnen verzekeraars is aanzienlijk toegenomen. Meer dan zestig procent van de ondernemingsbrede initiatieven wordt momenteel geïmplementeerd of is een aandachtsgebied. Het gaat dan om data & analytics, het hervormen van administratiesystemen en procesverbeteringen. Vijftien procent van de initiatieven is geïmplementeerd, maar met name kleine verzekeraars lopen hierop achter.
‘Als we ons ook nog realiseren dat het onderzoek uitwijst dat 85 procent van de schadeverzekeraars geen duidelijke roadmap gedefinieerd heeft, is het meer dan logisch dat wij verzekeraars motiveren te accelereren in de modernisering’, vertelt Tel. ‘De belangrijkste volgende stappen voor actuariële afdelingen zijn het definiëren van moderniseringsplannen en het ontwerpen van de bijbehorende roadmap, het investeren in de kosten die nodig zijn voor de moderniseringsdoelstellingen, het investeren in bijscholing en het aantrekken van nieuw talent.’
Operationele uitdagingen belemmeren transformatie
Hoewel verzekeraars het belang erkennen van geavanceerde technologieën, ervaren zij uitdagingen in personele bezetting, budgetten, beschikbare data en datakwaliteit. Daarbij speelt ook sentiment een rol. Actuariële afdelingen voelen middelmatige steun vanuit het IT-beleid van de verzekeraar, wat het nemen van initiatief beperkt. ‘Om succesvol te moderniseren is er een betere afstemming nodig tussen de ondernemingsbrede doelstellingen, de IT-systemen en het vraagstuk om actuariële analyses te verbeteren’, stelt Tel.
Effectief gegevensbeheer is de ruggengraat van modernisering. Maar, bij meer dan zeventig procent van de verzekeraars ontbrak in 2020 een zogenoemde ‘single source of truth’ bij de verschillende datasystemen. Meer dan zestig procent had geen geautomatiseerde workflows. Tel: ‘In ons recente onderzoek komt dit weer naar voren, maar we zien ook dat schadeverzekeraars wel de noodzaak erkennen van een solide basis, efficiënte processen en data-infrastructuur die wordt ondersteund door governance en controls. Ook geven ze steeds meer prioriteit aan het realiseren van transformaties die de huidige databehoefte ondersteunen.’
Een derde obstakel heeft te maken met het personeelsbestand. ‘Vooral bij kleine bedrijven zien we dat er een reëel ‘key person risk’ is’, vervolgt Tel. ‘De continuïteit van bedrijfsprocessen is in dat geval afhankelijk van één of enkele personen. Ook bij grotere verzekeraars speelt dit, mede door de specialistische vaardigheden van de actuaris en de krapte op de arbeidsmarkt. Actuarissen zijn weliswaar uiterst bekwaam in financiële verslaglegging, reserverings- en premiemethodieken op traditionele wijze. Maar naarmate de vaardigheden meer te maken hebben met gevorderde data-analysetechnieken zoals cloudcomputing, machinelearning en ethische kunstmatige intelligentie heeft de huidige actuaris voornamelijk ‘slechts’ basiskennis. Het upskillen van medewerkers en het samenstellen van multidisciplinaire teams, waarin meer samenwerking met data-analytici plaatsvindt, verdient aandacht. Door iedere werknemer in zijn kracht te zetten, waarborg je blijvende toegevoegde waarde.’
Actuaris van de toekomst
De rol van de actuaris van de toekomst zal wezenlijk anders zijn dan die van de huidige actuaris. Omdat geavanceerde en opkomende technologieën zorgen voor steeds meer en betere analyses krijgt de actuaris steeds meer tijd voor het toepassen van deze technologieën. Hij groeit uit tot een verbinder en een stimulator van procesverbeteringen. En hij gaat steeds meer moderniseringsinitiatieven aanjagen en verder brengen.
“ Door het verminderen van fouten en het versnellen van de data-analyses kunnen actuarissen meer tijd besteden aan proces- en methodologieverbeteringen, (ad hoc) verzoeken van stakeholders en het implementeren van veranderende wet- en regelgeving” , blikt Tel vooruit. “ De expertise van de actuaris wordt dus niet vervangen door modernisering, maar juist versterkt. De actuaris kan bijdragen aan het waarborgen van de solvabiliteit van de verzekeraar door organisatiebrede oplossingen te implementeren die de verzekeraar in staat stellen voortdurend in te spelen op de doorlopende veranderingen en bijbehorende behoeften voor adequate premiestelling en verslaglegging. In een tijd waarin regelgevers en consumenten niet alleen hoge eisen stellen aan verzekeraars, maar ook steeds meer technologiebedrijven de verzekeringsmarkt betreden, is het voor verzekeraars dan ook van cruciaal belang verder te investeren in actuariële modernisering.”
